Fotokroniek met de Fotograaf des Vaderlands #61

Op 21 Februari word het werk van Jan Dirk Van Den Burg ook wel fotograaf des vaderlands (wat hij bekleed als de Prins Carnaval van de fotografie die voor de fanfare uitloopt) bij Fotokroniek in Pakhuis de Zwijger besproken. Hierin zal zijn werkwijze, inspiratie bronnen en algehele oeuvre worden doorgenomen. Een gelegenheid die ik vanwege het tijdstip in mijn bed zal bijwonen.

Van Den Burg is in 2004 afgestudeerd op de Koninklijke Academie in Den Haag. Voor zijn afstuderen fotografeerde hij het kantoorleven. Hij vertelde dat je heel ver kan reizen en dingen fotograferen die niemand heeft gezien of dichtbij het wel bekende fotograferen en dat interessant maken. Hij lijkt te genieten van de knulligheid van het dagelijkse leven en de koffiecultuur en wethouders van middelgrote gemeente met stekelhaar. In een ander boek giet hij een dagboek zonder slotje op twitter in een boek. Hij volgt de mensen die geen bloemen van hun leven maken op de sociale media. Zelf noemt hij het wc-literatuur waar je met twee à drie goede stoelgangen doorheen bent. Verfrissend als talentvolle makers zo over hun werk spreken.

Zijn verwondering legt hij in plaats van met zijn camera met screenshots vast. Daarnaast maakt hij theater voorstellingen over wat hij doet als fotograaf. Hier ging er bij mij een lichtje branden. Je hoeft dus helemaal niet te kiezen tussen fotograaf en performer zijn. Jan Dirk doet het beide en lijkt het prima naar zijn zin te hebben.

Van Den Burg bezoekt de meest uiteenlopende activiteiten op bijzondere dagen van landelijke teckel dagen tot meet-ups in de gemeente politiek. Hij vind de mensen die hij zelf niet zou kunnen verzinnen. Nadat hij ze heeft warm gemaakt en een lichtopstelling heeft neer gezet laat hij zich ontroeren. Op zijn buurt raakt Jan Dirk mij weer; als ik later groot ben ga ik ook een theatervoorstelling maken.