The Line Up
Van 22 September tot en met 18 November is er in het Centraal Museum Utrecht een tentoonstelling te zien waar de kracht van tekenen, vanaf 1950 tot nu, genaamd The Line Up. Door de veelzijdigheid van de randstad vergeet ik soms wat voor moois Utrecht te bieden heeft op het vlak van musea. Gelukkig ging ik weer eens op pad in mijn eigen stad en heb ik De Line Up gezien. De timing had niet beter gekund aangezien ik sinds lange tijd het tekenen weer aan het ontdekken ben.
Eenmaal aangekomen kom ik tot de conclusie dat tekenen toch wel de meest toegankelijke kunstvorm zal zijn die er bestaat moet zijn. Iedere tekening is zo sprekend van een andere maker en rijk aan eigen beeldtaal. De collectie loopt van hyper realistische schilderachtige tekeningen tot kinderlijke strepen die naast elkaar hangen. Waar ik normaal goed voorbereid mijn pen en papier voor aantekeningen bij me heb had ik deze dit maal thuis gelaten. Het tentoonstellingsboekje en mijn lippenstift heb ik gebruikt om veelvuldig namen te arceren, (tot treuren van mijn make-up aan toe).
Henri Jacobs (tekening 61) sprong er onder andere uit voor mij. Zo zei hij: ''teken iedere dag iets dat je heeft getroffen, iets dat je hebt gezien of gedacht''. Dit is een opdracht die ik mezelf vanaf vandaag de dag zal meegeven. Zijn eigen tekeningen zijn haast hypnotiserend en hebben de vorm van dwangmatige herhalingen. Koen Taselaar (tekening 33) gaat hier haast lijnrecht tegenin. Zijn kleurrijke werk gaat verder dan de tekening zelf. Heel de achtergrond word meegenomen en brengt hierbij een sterk contrast met de speelse lijnen van de tekening zelf. Bert Mebius levert iedere week twee nieuwe werken aan het museum gedurende de tentoonstelling. Waar hij normaal veel focus op taal legt beperkt hij zich ditmaal in het schrijven waardoor de focus op de handeling van het tekenen komt te liggen. Binnen het tekenen is alle variatie in materiaal, maat, methode en inhoud mogelijk. De afbeelding te zien bij dit artikel is een werk van Mebius.
Al met al, heb ik een heel Inspirerend bezoek gehad. Verschillende makers die mijn nieuwschierigheid hebben getrokken en ik voel de nijging al die teken-loze jaren snel in te halen. De focus is voor mij verschoven naar het hebben van plezier tijdens de handeling van het tekenen in plaats van een verplicht perfect eind resultaat. Toch heeft de populier achter het blauw getinte glas de meeste indruk op me gemaakt. Ik zou haast zeggen dat ik baalde dat ik mijn camera niet mee had genomen... Eenmaal thuis kwam ik erachter dat er toch een pen in mijn tas zat.
