FOTODOK Book Club #14
'In een portret zie je niet wie er gefotografeerd word, maar de fotograaf.' - Robin de Puy
Na een lange dag bewerken op school zou ik het liefst gelijk in mijn bed kruipen zodat ik morgen weer fris en fruitig bij het college kan aanschuiven. Gelukkig is Tivoli onderweg naar mijn huis en kon ik heerlijk achterin de zaal kruipen om me met een biertje nog even te laten inspireren, op de voor mij tweede editie van de Fotodok Book Club, voor het slapen gaan.
Het concept van de avond is me inmiddels duidelijk; Rob Hornstra (die HKU alumni is!) is de host van de avond en gaar met verschillende gasten in gesprek over hun artistieke keuzes en verhalen. Deze avond zijn Robin de Puy, Andrew Phelps en Christian van der Kooy te gast.
Van der Kooy verteld een ontroerend liefdesverhaal over zijn Anastasiia en de mystieke relatie tussen mens en omgeving. Zijn geliefde zat al blozend in de zaal en zorgde voor een inmense 'awh'-factor. Zijn boek bestaat uit een montage van archief materiaal, nieuwe foto's, berichten en observaties. Deze combinatie is zeer clean vormgegeven met enkele verspringen in de marges van de witranden. Dit werkt goed voor mij en ga ik zeker onthouden om meer rust in mijn boeken te kunnen maken! Inspirerend aan zijn verhaal vind ik het feit dat hij vijf jaar lang aan dummy's heeft gewerkt. De behoefte om alles altijd maar in een keer perfect te maken en te laten slagen is nonsens.
Foei Annika, stop daar mee. Als zelfs de 'succesvolle' makers dit niet kunnen hoef jij dat ook niet te doen.
Ook Robin de Puy was te gast en vertelde over de bijzondere band die zij met Randy, een 15-jarige jongen uit Amerika, heeft. Naast het feit dat ik haar als mens zijnde heel innemend vind was haar verhaal dat zeker ook. Zo vertelde Robin dat ze na haar afstuderen heel populair was en een ruim aanbod aan opdrachten voorgedragen kreeg maar deze niet aannam. Ze fotografeerde om te leren kennen en was enthousiast over mensen in het algemeen en niet specifiek beroemdheden. Haar portretten zijn kenmerkend voor haar stijl, huid en textuur zijn extreem belangrijk en zijn de basis van een foto. Door heel goed te kijken zorgt ze ervoor dat deze vormen spreken op de foto. De verdere relatie tussen de Puy volg ik online, ik ben er van overtuigd dat ik heel veel van haar kan leren!
Het verhaal van Andrew Phelps was misschien wel de fascinerendste van de avond maar is voor een groot gedeelte aan me voorbijgegaan. Mijn vermoeide hoofd kon niet geheel meekomen in het vlotte Amerikaans en de wetenschappelijke termen. Gelukkig hebben een aantal klasgenoten zijn boek gekocht dus kan ik me later in alle rust in zijn 'WIFI-vluchtelingen' verdiepen.
Zelf kon ik als extreme fanaat van Bertolt Brecht het niet laten om War Primer 2 te kopen. Een aanval op oorlog en kapitalisme aangevuld met poëzie klonk als de ideale match voor mij. Helaas zijn de afbeeldingen zo gruwelijk dat ik mezelf ter bescherming een limiet van twee pagina's per dag heb gesteld. Hoewel dit boek er keer op keer weer in slaagt mijn maag om te laten draaien, ben ik blij dat dit pareltje nu bij mijn (marginale, maar langzaam groeiende) collectie van fotoboeken hoort.
